Έρωτας ζωή και θάνατος..όσο ανυψώνει την ψυχή άλλο τόσο τη σκάβει μέχρι το μεδούλι της..

                                                         

Ξάγρυπνη κι απόψε..ακούγοντας τα ουρλιαχτά των ονείρων μου..

Σφυροκοπούν οι σκέψεις και μόνο ΕΣΥ μέσα τους..

Έμπλεξα τα δάχτυλά μου στα όνειρά σου να φωτίσουν όλες οι γωνίες του μυαλού σου από μένα..να έχουν άρωμα δικό μου...γεύση από τη γεύση μου..

Φλόγισα όλα τα πρέπει που μας χώρισαν..να τα κάψω...

Και να ζήσουμε ξανά τον δικό μας πόλεμο!!!τότε που ριχνόμασταν με λύσσα στο πάθος μας..τότε που η φωτιά σου έκαιγε!!!και κάηκα..ναι κάηκα...στα αναμμένα λάθη μας που άγγιξα...

Τα άφησα να σιγοκαίνε..και να μου θυμίζουν ..πως εσύ πάντα θα είσαι ο δρόμος μου...

Αυτός ο δρόμος χωρίς προορισμό ,χωρίς αρχή και χωρίς τέλος!!!!

ΑΝΏΝΥΜΟΣ