...Πάντα ήθελα να πετάω...κι αυτό κοστίζει...γιατί οι πτώσεις είναι οδυνηρές και άγριες ...και δεν είναι μόνο τα τραύματα και το αίμα που τρέχει σε κάθε πτώση είναι κι αυτή η επαφή με τη γη που πάντα με ξενερώνει...Ουρανό και θάλασσα έχει η ψυχή μου...γι αυτό δεν μένω στη γη...χρόνια εκπαιδεύομαι να επουλώνω πληγές ...επουλώνω και σηκώνομαι...κοιτώντας τον ουρανό...με λαχτάρα ..έτοιμη πάλι να πετάξω...
Κι εσύ ,εσύ ήρθες εχθές στον ύπνο μου αργά αργά ...μόλις που έχω προλάβει να σηκωθώ δειλά από το έδαφος...τα τραύματά μου βαθιά πονάνε ακόμα...αλλά είπαμε δεν γεννήθηκα για να πατώ στη γη...
Κι εσύ με προκαλείς ...κι εγώ σκοτώνω κάθε φόβο...
Θα πετάξω,θα πετάξουμε μαζί...το ξέρω θα πετάξεις μαζί μου...
το ξέρω...
Α.Τ
Κι εσύ ,εσύ ήρθες εχθές στον ύπνο μου αργά αργά ...μόλις που έχω προλάβει να σηκωθώ δειλά από το έδαφος...τα τραύματά μου βαθιά πονάνε ακόμα...αλλά είπαμε δεν γεννήθηκα για να πατώ στη γη...
Κι εσύ με προκαλείς ...κι εγώ σκοτώνω κάθε φόβο...
Θα πετάξω,θα πετάξουμε μαζί...το ξέρω θα πετάξεις μαζί μου...
το ξέρω...
Α.Τ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου