Θαυμάσιοι άνθρωποι...ωραίοι...αφήνονται να ερωτευτούν ...γελούν και κλαίνε..είναι Άνθρωποι ζωντανοί...

Ήθελε να ζήσει...έστω και τώρα...τώρα που τα νιάτα πέρασαν σαν μια στιγμή...Τα λάθη πολλά ...Δυστυχία ή ευτυχία δεν τον ένοιαζε...έπρεπε να ζήσει...Πρώτη φορά συμπάθησε το πρέπει. Μια ζωή του καθόταν στην πλάτη...αυτό το πρέπει όμως ήθελε να το ζήσει...Ήθελε να νιώσει τον έρωτα και την απόρριψη μαζί...Να πονέσει...να πληγωθεί..για κάποιο λόγο όμως...Ήθελε να αγαπήσει και να αγαπηθεί...χωρίς όρια...Ήθελε να δώσει την ψυχή του .Να γίνει προστάτης κι ας μείνει απροστάτευτος....Θύτης και θύμα...γιατί όλα μετρούν..Ήξερε πως ήταν όνειρο..Ήθελε όμως να το κάνει...Ήθελε να γίνει ένας και μοναδικός ....Το όλα και το τίποτα για τη ζωή του...έδωσε υπόσχεση ...θα την κρατούσε..Ήταν άντρας και θα την κρατούσε...Γιατί ήθελε να ζήσει...Τα πόδια έβγαλαν φτερά...η ψυχή πέταξε στο κενό ....
Θεέ μου ζω πάλι σκέφτηκε καθώς συνειδητοποιούσε πως έστω και τώρα μπορούσε να ζήσει....

ΑΝΩΝΥΜΟΣ