....Κι έπρεπε να φύγω..τώρα που φάνηκε το φεγγάρι μεσοπέλαγα και τα αστέρια τρεμόπαιξαν δειλά...Ήταν ώρα πια...Κάποια στιγμή θα έφευγα...Θα το κάνω τώρα...Όλο το απόγευμα ο ουρανός έπεφτε βαρύς μέσα μου...Τον νιώθω να κλαίει και να μου ψιθυρίζει..να..να..να..πόσα "να" μεσ΄την ψυχή μου...Κι όμως έπρεπε να φύγω...Με κούρασε η σκοτωμένη ζωή ..τα αραχνιασμένα όνειρά μου ..τα καρφωμένα πόδια μου...Ότι λίγο έμεινε μέσα μου ,μου λέει φύγε...κάτι θα ξέρει παραπάνω..Ποτέ δεν είναι αργά να αγαπήσεις...ούτε καν και για σένα...Άσε τα λόγια και δημιούργησε πράξεις...Τρέχα ...θέλει κότσια ...ακόμα δεν το έμαθες...Μόνο τα βράχια δεν λυγάνε...Λύγισες, μα ήρθε η ώρα να σηκωθείς...Σήκω και τρέχα!!!!!!ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου