Ίσως και με τις αναμνήσεις...η γη να είναι ένας πολύ ευχάριστος τόπος να ζει κάποιος..

Αναμνήσεις...τους φόρτωσα όλες τις δυσκολίες...για τη διαχείριση της απώλειας...
Σήμερα όμως πάλι σκέφτομαι...και θυμάμαι γεγονότα και ιστορίες παλιές...και αντιλαμβάνομαι ότι τις αδίκησα...Θυμάμαι και χαμογελάω...και η γεύση είναι γλυκιά χωρίς ίχνος πίκρας...Και είμαι σίγουρη χαίρομαι που θυμάμαι...κομμάτια αγαπημένα της ζωής μου...γιατί αυτό ήταν όταν τα ζούσα..Θα ήταν τρομακτικό να ξεχνούσα τη ζωή μου...
Καταλήγω ότι δεν είναι αυτές καθαυτές οι αναμνήσεις...είναι ο χρόνος που μας χωρίζει από αυτές...είναι η αλλαγή πορείας και τα καινούρια όνειρα που κάναμε..είναι οι νέοι στόχοι που αποφασίσαμε να βάλουμε...είναι ότι με κάποιο τρόπο δεν πάψαμε να βαδίζουμε μπροστά...
Τελικά τα πάντα εν σοφία Εποίησε...Άλλωστε και με τη διαγραφή όλα πάνε στον κάδο απορριμάτων αλλά πάντα μπορείς να τα ανασύρεις από κει...καθόλου τυχαίο ε;;;
Το μυστικό είναι με κάθε τρόπο ,με όποιο τρόπο να πας μπροστά...
Μπορείς..

Φιλοσοφίας συνέχεια
Καλό βραδάκι
Άντζυ