Γι'αυτό και ποτέ μου δεν πίστευα στην λέξη ΑΝΤΙΟ.

...Τί σημαίνει όμως ακριβώς ''αποχωρισμός''; Χωρίζω κάτι από κάτι άλλο, διασπώ την ενότητά του, από ένα κομμάτι ενιαίο, ασκώ δύναμη ώστε να το μετατρέψω σε δυο κομμάτια που δεν είναι πλέον σε καμία επαφή μεταξύ τους, ούτε άπτονται το ένα του άλλου. Μία τέτοια όμως διαδικασία ΔΕΝ μπορεί να συμβεί, όταν μιλάμε με όρους Αγάπης. Δεν μιλώ για την πρωταρχική ερωτική έλξη, η οποία έρχεται και φεύγει αλλάζοντας απλώς πρόσωπα. Εκεί, η ρευστότητα είναι τέτοια, που ο αποχωρισμός και είναι εφικτός και συμβαίνει αργά ή γρήγορα, εάν δεν εξελιχθεί σε κάτι άλλο. Μιλώ για την Αγάπη στην καθαρή της μορφή, την ενσυνείδητη, όπου υπάρχει ξεκάθαρη επιλογή μου να εμβαθύνω στην ουσία του αγαπημένου μου προσώπου ή κατάστασης και να αναλάβω Ευθύνη. Εκεί δεν μπορεί να υπάρξει απο-χωρισμός, γιατί Αγαπώ κάτι σημαίνει ότι το περιλαμβάνω, το περιέχω και περιέχομαι μέσα σε αυτό, είναι κομμάτι δεμένο και αδιαίρετο αυτού που είμαι σήμερα, και δεν μπορώ να το ξεκολλήσω από τον υπόλοιπο εαυτό μου, γιατί δεν υπάρχουν πουθενά εμφανείς ραφές αυτής της ένωσης,  δεν υπάρχει αρχή και τέλος, δεν μπορεί να εντοπίσει κανείς το σημείο στο οποίο τελειώνει ο ένας και αρχίζει ο άλλος.. 

Στην σφαίρα λοιπόν της Αγάπης δεν μπορεί να υφίσταται αποχωρισμός, γιατί το αντικείμενο της Αγάπης μας είναι μέρος αυτού που είμαστε σήμερα. Αν τυχόν επιχειρήσουμε να το ''ξεκολλήσουμε'' από πάνω μας, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να πετάξουμε χωρίς διάκριση τον ίδιο μας τον εαυτό στα σκουπίδια. Και μπορεί, μετά από αυτή την προσπάθεια, να μην έχουμε καν πετάξει τα ψήγματα της Αγάπης που θέλαμε αρχικά να πετάξουμε, και να  βρεθούμε κομματιασμένοι και με την Αγάπη που μας ''τυραννάει'' πάντα παρούσα. Για τον άνθρωπο λοιπόν που αληθινά αγαπάει, καλώς ή κακώς αποχωρισμός ΔΕΝ υπάρχει. Ακριβώς επειδή η Αγάπη δεν μετριέται με τα ανθρώπινα, δεν έχει αρχή και τέλος, δεν την ορίζει ο χρόνος και η απόσταση. Γι'αυτό και ποτέ μου δεν πίστευα στην λέξη ΑΝΤΙΟ. Ποτέ δεν πίστευα και ποτέ δεν θα πιστέψω. Ακόμη κι αν αναγκαστούμε να το πούμε κάποια στιγμή για να ανακουφίσουμε τον άλλο που μπορεί να το ζητάει επίμονα, να έχει ανάγκη να βάλει την τελεία του, ο αποχωρισμός στην Αγάπη είναι ανέφικτος. Και το αποδεικνύει η συνεχής αίσθηση της παρουσίας των αγαπημένων μας μέσα μας, όσο απόντες και να είναι από τη ζωή μας...

             

ΠΗΓΗ:http://apostagmatakardias.blogspot.gr

Άς φτάσουμε το ύψος της Αγάπης του Θεού...Δύσκολο το ξέρω..Καλημέρα!!!

...Η αγάπη δεν είναι κατά περίσταση, η αγάπη είναι άνευ όρων,
δεν παζαρεύει δούναι και λαβείν, η αγάπη είναι έξοδος
γιατί το εγώ το κάνει εσύ και σε λυτρώνει....

Μάρω Βαμβουνάκη

Το πρασόριζο της Μαρίας...

ΠΡΑΣΟΡΥΖΟ

ΥΛΙΚΑ

• 1/4 φλ. ελαιόλαδο
• 7-8 μέτρια τρυφερά πράσα
• 2 φρ. κρεμμυδάκια
• 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 1 μικρό καρότο τριμμένο
• 2 φλ. ρύζι καρολίνα
• 5 φλ. νερό ζεστό
• 2 κ.σ άνηθο
•  χυμό από 1 λεμόνι
•  2-3 κ.σ ελαιόλαδο
• αλάτι , φρεσκοτριμμένο πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ξεκινάμε το πρασόρυζο, αφαιρώντας το πράσινο μέρος  από τα πράσα. Κόβουμε το λευκό μέρος σε χοντρές φέτες.

 Ρίχνουμε το κομμένο πράσο σε μια κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά προσθέτωντας ένα τέταρτο φλιτζανιού νερό. Αχνίζουμε το πράσο, για να γίνει πιο ελαφρύ, να πιει όλα τα υγρά του και να μαλακώσει ελαφρά.

Μολις πιει τα υγρά του προσθέτουμε  το ελαιόλαδο και το ψιλοκομμένο ξερό κρεμμύδ Προσθέτουμε ψιλοκομμένο το λευκό μέρος από τα φρέσκα κρεμμυδάκια και σοτάρουμε για 1-2 λεπτά.Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε να λαδωθεί για 1 λεπτό. Ρίχνουμε το ζεστό νερό.Μόλις πάρει βράση το πρασόρυζο, ρίχνουμε το καρότο και χαμηλώνουμε τη φωτιά, σε μέτρια προς χαμηλή, ίσα που να κοχλάζει το πρασόρυζο.

Μισοκεπάζουμε την κατσαρόλα και σιγοβράζουμε το πρασόρυζο για 15 λεπτά περίπου. Ανακατεύουμε κατά τη διάρκεια του βρασμού μερικές φορές, με προσοχή να μην λιώσουμε τα πράσα.

Αλατοπιπερώνουμε πάντα προς το τέλος του βρασμού. Μόλις περάσουν τα πρώτα 15-16 λεπτά βρασμού, ρίχνουμε στο πρασόρυζο περίπου δυο-τρεις κουταλιές σούπας ελαιόλαδο, τον ψιλοκομμένο άνηθο, τα ψιλοκομμένα πράσινα φύλλα των φρέσκων κρεμμυδιών και στύβουμε το λεμόνι. Ανακατεύουμε και αποσύρουμε από τη φωτιά .

Σκεπάζουμε την κατσαρόλα με καθαρή πετσέτα και βάζουμε το καπάκι. Αφήνουμε το πρασόρυζο να σταθεί για 10 λεπτά και να τραβήξει το ρύζι τα υγρά που χρειάζεται

Στο τέλος προσθέτουμε και ωμό λάδι.

Καλημέρα...

....Δεν έρχομαι στη ζωή για να κάνω αυτό που μπορώ να κάνω...Έρχομαι στη ζωή για να κάνω αυτό που δεν μπορώ να κάνω!Και δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα μέχρι να μάθω τι είναι αυτό που χρειάζεται να αλλάξει...Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να αλλάξω τους άλλους , όταν όμως εγώ αλλάζω ,τότε με μαγικό τρόπο αλλάζουν και οι άλλοι...Κι εγώ δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων για το πόσο τέλεια αυτοί οι άνθρωποι με έχουν εξυπηρετήσει στην ανάπτυξή μου και τη βελτίωσή μου....

Μακάρι να είχαμε την αγνότητα ,την ειλικρίνια και την χωρίς υποκρισία σκέψη των μικρών παιδιών...

....Τα παιδιά γνωρίζουν για μας περισσότερα από όσο εμείς για τον εαυτό μας, για το τι συμβαίνει στην οικογένεια, κι ας το κρατούν επτασφράγιστο μυστικό οι μεγάλοι. Ξεχωρίζουν αυτόματα ποιος ξένος είναι καλός άνθρωπος, τις προθέσεις του, την ψυχική του ποιότητα, αγαπούν σπαρακτικά, θυσιαστικά τα σκυλάκια, τα πουλιά, όλα τα ελάχιστα και ασθενή του κόσμου, γιατί καταλαβαίνουν τη μετοχή τους στην Αλήθεια.Και πόσο δύσκολο να θες να διδάξεις στα παιδιά του Παραδείσου τους κανονισμούς της δικής μας κατάστασης, της πτώσης μας. Να τα προσαρμόσεις! Πού;…Να τους αφαιρείς την αγαλλίαση, την έκσταση, κάνοντάς τα όλο και πιο λογικά, συμβατικά λογικά, να τα πονηρεύεις να επιζήσουν. Για να επιζήσουν θα πρέπει να τους μειώνεις και να τους λερώνεις το να ζουν. Να τα κατεβάσεις από το υπέρλογο όπου ταξιδεύουν σαν άγγελοι και να τα προσγειώσεις στον κόσμο που τόσο συμβιβασμένα και μίζερα φτιάξαμε όπως-όπως οι μεγάλοι. Να τους περιορίσεις την απέραντη ύπαρξη σε μια κοσμική, άρα υποκριτική ύπαρξη. Ίσως γι’ αυτό είναι συχνά μελαγχολικά κι απόμακρα, ίσως γι’ αυτό όσο πάνε προς την εφηβεία μας βγάζουν το θυμό τους. Μια αχνή αίσθηση εξορίας στο βλέμμα τους ανατέλλει από νωρίς...

 Από το φάντασμα της Αξόδευτης αγάπης

Μάρω Βαμβουνάκη

Υπέροχοι μελιτζανοκεφτεδες

ΜΕΛΙΝΤΖΑΝΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

ΥΛΙΚΑ

• 3 μελιτζάνες
• 800 γρ. τριμμένο τυρί
• 1 αυγό
• 1 κρεμμύδι τριμμένο
• 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
• 800 γρ. αλεύρι
• Λίγη ρίγανη
• Λίγο μαϊντανό
• Αλατοπίπερο

               ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1. Ψήνουμε τις μελιτζάνες.
2. Αφαιρούμε το εσωτερικό τους.
3. Πολτοποιούμε τη μελιτζάνα και την ανακατεύουμε με το τυρί, το αυγό,
4.  το κρεμμύδι, το σκόρδο, τον μαϊντανό, τη ρίγανη και το αλατοπίπερο.
5. Ρίχνουμε και το αλεύρι και πλάθουμε τα κεφτεδάκια.
6. Τηγανίζουμε και βάζουμε απορροφητικό χαρτί για να φύγει το λάδι.

Πολύ με δυσκολεύετε με τη νηστεία....Υπέροχοι μελιτζανοκεφτέδες

ΜΕΛΙΝΤΖΑΝΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

ΥΛΙΚΑ

• 3 μελιτζάνες
• 800 γρ. τριμμένο τυρί
• 1 αυγό
• 1 κρεμμύδι τριμμένο
• 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
• 800 γρ. αλεύρι
• Λίγη ρίγανη
• Λίγο μαϊντανό
• Αλατοπίπερο

               ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1. Ψήνουμε τις μελιτζάνες.
2. Αφαιρούμε το εσωτερικό τους.
3. Πολτοποιούμε τη μελιτζάνα και την ανακατεύουμε με το τυρί, το αυγό,
4.  το κρεμμύδι, το σκόρδο, τον μαϊντανό, τη ρίγανη και το αλατοπίπερο.
5. Ρίχνουμε και το αλεύρι και πλάθουμε τα κεφτεδάκια.
6. Τηγανίζουμε και βάζουμε απορροφητικό χαρτί για να φύγει το λάδι.

Μη δέχεστε να βουλιάζετε...Δώστε στο Θεό την ευκαιρία να σας δώσει δώρα του....

''...Εύχομαι να είσαι καλά, εύχομαι να ζεις, και να μην ταλαιπωρείσαι από αυτά τα παιχνίδια του μυαλού μας , που μας βασανίζει με πολλές σκέψεις, με πολλούς λογισμούς, με πολλή μεγάλη ταλαιπωρία, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά που μας συγχύζουν και μας αναστατώνουν να μην είναι τώρα μπροστά μας , αλλά να είναι παλιά, να έχουν φύγει, να έχουν περάσει.. Έλα όμως που ο νους δεν το καταλαβαίνει αυτό..! Έλα που ο νους μας δεν μπορεί να σταθεί στο ''εδώ και τώρα'' , αλλά θέλει να πηγαίνει στο ''εκεί και τότε''..! ... Ζήσε το τώρα. Δώσε στο Θεό την ευκαιρία να σου δώσει τα δικά του καινούργια δώρα. Ζήσε την ζωή σου με ελπίδα, με προσμονή μιας καλύτερης κατάστασης.. Ανέβα λίγο! Γιατί το να'σαι πεσμένος, το να'σαι απογοητευμένος, το να'σαι μπλοκαρισμένος, μελαγχολικός, είναι κατά κάποιον τρόπο και επιλογή σου. Το θέλεις κι εσύ, το επιλέγεις, το αποφασίζεις. Εσύ δέχεσαι να βουλιάξεις, να στενοχωρηθείς....''

π. Ανδρέας Κονάνος

Καλημέρα....Με καλούς λογισμούς...

'... Αν έχω καλούς λογισμούς μέσα μου, τότε η ζωή δεν θα με λυγίζει. Τότε η ζωή θα με κάνει ώριμο, όμορφο, ταπεινό, με καλοσύνη, με συμπόνια για όλο τον κόσμο, γιατί ο άνθρωπος που έχει δοκιμαστεί, κι έχει ψηθεί κι έχει παλέψει, συμπονά όλο τον κόσμο....''

π.Ανδρέας Κονάνος

Κάτι νηστίσιμο...ακόμα...

ΨΗΤΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙ

ΥΛΙΚΑ

• 4 κομμάτια καλαμάρι (250 γρ. συνολικά)
• Ξύσμα και χυμό από 1 λεμόνι
• Μια πρέζα κύμινο
• Μια πρέζα αλάτι
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 1/2 χούφτα φρέσκο κόλιανδρο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1.Καθαρίζουμε το καλαμάρι και το αναμειγνύουμε με το ξύσμα λεμονιού, το κύμινο, το αλάτι, το σκόρδο και τον κόλιανδρο.

2.Το αφήνουμε να μαριναριστεί για 2 ώρες στο ψυγείο.

3.Αφαιρούμε το καλαμάρι απ’ τη μαρινάδα και το βάζουμε στο γκριλ.

4.Όταν ψηθεί, προσθέτουμε χυμό λεμονιού, αλάτι και κόλιανδρο.

5.Σερβίρουμε με πράσινη σαλάτα.

Η θέληση για ζωή να είναι ο οδηγός σας....Καλή εβδομάδα..

Οι αναποδιές ,οι δυσκολίες, οι ήττες σας μπορεί να έσκαψαν την καρδιά σας είναι αυτές όμως που σας έμαθαν το μέγεθος της δύναμής σας...Έχετε στα χείλη μόνο ευχαριστώ για κείνους που σας έβαλαν εμπόδια,που σας απογοήτευσαν ,που σας πρόδωσαν,που σας αμφισβήτησαν,

που σας μείωσαν ,που σας εκμεταλλεύτηκαν γιατί με τον άθλιο τρόπο τους σας έμαθαν να επιβιώνετε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες..

Κι έχετε στην καρδιά ευγνωμοσύνη για κείνους που στάθηκαν δίπλα σας όταν πέσατε κι άπλωσαν το χέρι τους και σας βοήθησαν να σηκωθείτε και δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν σε σας ,και σας θύμιζαν κάθε στιγμή την ξεχασμένη για λίγο δύναμή σας... 

Υγιεινό και νόστιμο...

ΡΕΒΙΘΙΑ ΣΟΥΠΑ ΜΕ ΚΑΡΟΤΑ ΚΑΙ ΛΕΜΟΝΙ

ΥΛΙΚΑ

500γρ ρεβίθια
2 ξερά κρεμμύδια κομμένα σε φέτες
2 καρότα κομμένα σε φέτες
1 φλ. τσαγιού ελαιόλαδο
δάφνη 2 φύλλα
1 κύβος λαχανικών
1 λεμόνι χυμός
αλάτι
πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζετε τα ρεβίθια σε νερό για 8 ώρες. Τα βράζετε λίγο και τα σουρώνετε.
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε τα κρεμμύδια και τα καρότα.
Προσθέτετε τα ρεβίθια το αλάτι το πιπέρι τα φύλλα δάφνης τον κύβο λαχανικών και προσθέτετε νερό  ώστε να καλυφθούν τα ρεβίθια.
Βράζετε για 2 ώρες μέχρι να χυλώσουν τα ρεβίθια
Προσθέτετε το χυμό λεμονιού και σερβίρετε

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα....

ΤΟ ΣΩΜΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ

Σώμα θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες

Ο ερωτικός μυστικισμός του σώματος αλλά και ο αγώνας της γυναίκας για την ελευθερία του προσώπου της, αυτό είναι το μυθιστόρημα με τον καβαφικό τίτλο.
Το σώμα θυμάται όχι μόνο την αγάπη, θυμάται τον πόνο και τη θυσία, την ερημιά που έζησε, την άβυσσο.

Το σώμα θυμάται και προφητεύει.

Όταν το έγραφα, με τυραννούσε η αίσθηση του χαμένου. Το χαμένο πρόσωπο, ο χαμένος χρόνος, η ανάγκη επιστροφής σ’ αυτή την περιοχή του χαμένου παραδείσου μιας ευτυχίας που άγγιξε το σώμα και χάθηκε μέσα του, έγινε ρυτίδες και τέφρα, μνήμες θαμπές.

Αυτά ήθελα να δώσω μέσα από μια ηρωίδα του πάθους, που αγάπησε πολύ, πόνεσε πολύ, προδόθηκε και βιάστηκε, όμως κατάφερε να βγει πάνω από τις πληγές, πάνω από την απόρριψή της, να βγει χάρη στην ποιότητα του αγώνα της, για να πει στο τέλος πως "η διαφορά των ανθρώπων δεν είναι ταξική ούτε κοινωνική αλλά μια διαφορά ποιότητας της αντίληψης, μια διαφορά θυσίας".

Αυτή η ανάβαση στο πρόσωπό της, στην ελευθερία του προσώπου της, ήταν μια δύσβατη πορεία προς την αυτογνωσία της.

Τώρα που βλέπω το μυθιστόρημα από την απόσταση του χρόνου, βρίσκω αυτή την εσωτερική διαδρομή της μνήμης, σε σχέση με το χαμένο. Ποια στοιχεία ελάχιστα, αναφορές από τα παλιά, ποιες οσμές, ποιες αντηχήσεις ανασύρουν την ψυχή από την ομίχλη της, να φωτιστεί, να αντιμετωπίσει ψυχαναλυτικά το χαμένο περιστατικό, να λυτρωθεί. "Η μνήμη είναι μυρουδιά λέει η ίδια, μυρουδιά να υπάρχεις".

Ολόκληρο το μυθιστόρημα είναι μια ψυχογραφική πορεία, που οδηγεί στην αυτο-ανάδυση, στην αυτο-ανάλυση, όπως θα έλεγε ο Μπασλάρ. Πώς η ηρωίδα μου βιώνει το χαμένο σε σχέση με το ζωντανό παρόν, πώς αυτολυτρώνεται από την ίδια τη βίωση των τραυματικών περιστατικών της ζωής της, πώς τα μεταποιεί σε ευτυχία.

Γιατί η νοσταλγία του χαμένου, ή η ανάγκη μας να το αντιμετωπίσουμε, έχει μια δύναμη μέσα της, μια ευτυχία του παραδείσου, όσο τραυματικά και αν είναι τα περιστατικά, αυτά που μας πόνεσαν αλλά και μάς πλούτισαν - αφού μόνον ό,τι μας πονάει, μας πλουτίζει.

Έτσι, το μυθιστόρημα αυτό λέω πως είναι αφιερωμένο όχι μόνο στον αγώνα της γυναίκας για αξιοπρέπεια, αλλά και στη μύηση του σώματος, στις προφητικές του δυνάμεις και στον μυστικισμό που κρύβει, αυτόν τον μυστικισμό που κουβαλάει η ψυχή από τις διαδρομές των αιώνων της.

Πάντα πίστευα πως ο κάθε αγώνας δοκιμάζεται από την ποιότητά του. Και ο αγώνας της Έρω ή Ρω, της τρυφερής ηρωίδας μου της εύθραυστης αλλά και αμείλικτα μαχητικής, είναι ένας αγώνας ποιότητας, ένας αγώνας θυσίας και ανάβασης στην αξιοπρέπεια του προσώπου της.
Από τη συγγραφέα
Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

Ο κυριότερος στόχος της ζωής είναι να αγαπάμε. .....Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.....

....Το τριαντάφυλλο ονειρεύεται μέλισσες , μα δεν φαίνεται καμιά. Ο ήλιος το ρωτάει "δεν κουράστηκες να περιμένεις;""Ναι" του απαντά το τριαντάφυλλο, "Αν όμως κλείσω τα πέταλά μου θα μαραθώ".
Έτσι ακόμα κι αν δε φαίνεται η αγάπη , ας μένουμε ανοιχτοί στην παρουσία της. Τις στιγμές που η μοναξιά μοιάζει να τα συνθλίβει όλα, ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε είναι να συνεχίσουμε να αγαπάμε...
Ο κυριότερος στόχος της ζωής είναι να αγαπάμε. Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.
Έχουμε ανάγκη να αγαπάμε ακόμα κι αν αυτό μας οδηγήσει στη γη όπου οι λίμνες  είναι φτιαγμένες από δάκρυα....
Κι όταν νομίζουμε πως η ζωή μας θα είναι μια μακρά πορεία στην κοιλάδα των δακρύων, ξαφνικά τα δάκρυα εξαφανίζονται. Επειδή καταφέραμε να κρατήσουμε ανοιχτή την καρδιά μας παρά τον πόνο.
Επειδή ανακαλύψαμε πως εκείνος που έφυγε δεν πήρε μαζί του τον ήλιο...Απλώς έφυγε....
Και κάθε αντίο κρύβει μέσα του την προσμονή....

Από το "Χειρόγραφο της Άκρα"
PAULO COELHO

Ενα συγκλονιστικό, βιβλίο

                                Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΕΡΙΧ ΦΡΟΜ

H επετειακή έκδοση, για τα πενήντα χρόνια του καινοτόμου διεθνούς μπεστ σέλερ, που έδειξε σε εκατομμύρια αναγνώστες πώς να κάνουν τη ζωή τους ενδιαφέρουσα και δημιουργική αναπτύσσοντας τις κρυμμένες τους δυνατότητες για Αγάπη.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν αγαπούν, είναι ανίκανοι να ανυψωθούν ως το μοναδικό επίπεδο που έχει πραγματικά σημασία: το επίπεδο της αγάπης που είναι συνυφασμένη με την ωριμότητα, την αυτογνωσία και το θάρρος. Όπως ισχύει και για κάθε άλλη τέχνη, έτσι και η τέχνη της αγάπης απαιτεί άσκηση και συγκέντρωση, όπως επίσης και αυθεντική διορατικότητα και κατανόηση.
Στο κλασικό αυτό βιβλίο, Η Τέχνη της Αγάπης, ο φημισμένος ψυχαναλυτής και κοινωνικός στοχαστής Έριχ Φρομ διερευνά την αγάπη απ’ όλες τις πλευρές και τις όψεις της – όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που είναι διαποτισμένη από τόσες παρανοήσεις και τόσες μεγάλες προσδοκίες, αλλά επίσης την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για τον Θεό.
«Ο Έριχ Φρομ είναι και τα δύο, ένας διεισδυτικός ψυχολόγος και ένας ικανός συγγραφέας. Το βιβλίο του έχει κύρος και ευθύτητα, πρακτικότητα και ακρίβεια».
Chicago Tribune
«Κάθε αράδα είναι γεμάτη κοινή λογική, ανθρωπιά και ρεαλισμό».
Fortune

Ο Έριχ Φρομ (1900-1980) μετανάστευσε το 1934 από τη Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου δίδαξε στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Γέιλ και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Έγραψε πολλά βιβλία, ανάμεσα στα οποία: Ο Φόβος Μπροστά στην Ελευθερία, Ο Άνθρωπος για τον Εαυτό του, Η Καρδιά του Ανθρώπου, Η Ανατομία της Ανθρώπινης Καταστροφικότητας και Για την Αγάπη της Ζωής.

Πείτε δυνατά ,ξεφωνήστε το" Λέω ναι στη ζωή."..Καλό Σάββατο φίλοι μου.....Αρπάξτε τη μέρα και δώστε της χαρούμενα γεγονότα..μπορείτε...

....Πες ναι στη ζωή!! Πες ναι στο θαύμα ,στη χαρά, στην απελπισία. Ναι στον πόνο, ναι σε αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Δοκίμασε το ναι .Δοκίμασε το πάντα. Δοκίμασε το είναι δυνατον. Δοκίμασε το ελπίζω. Δοκίμασε το θα το κάνω. Δοκίμασε το μπορώ..
Λεό Μπουσκάλια

Γι'αυτό μην κουβαλάς πάνω σου το παρελθόν σαν νεκρό πουλί.. Ασ'το να φύγει...

...Είσαι μια μοναδική ιστορία.Μια ιστορία θαυμαστή! Όποια κι αν είναι αυτή η ιστορία έχει περάσει,έχει φύγει. Αγάπησέ την αγκάλιασέ την...Μάθε να συγχωρείς..Ποτέ δεν θα μπορέσεις να διαλέξεις τη ζωή , αν δε μάθεις να συγχωρείς. Συγχώρεσε τους ανθρώπους που σου έκαναν κακό λέγοντας "δεν πειράζει". Γιατί αν δεν το κάνεις αυτό , θα κουβαλάς όλα αυτά τα πράγματα στην πλάτη σου σαν νεκρά πουλιά και θα σε βαραίνουν...Όταν μάθεις να συγχωρείς , όταν μάθεις ξανά τι σημαίνει χαρά , θα κόψεις όλα τα βαρίδια και η ενέργειά σου θα χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξή σου...Γι'αυτό μην κουβαλάς πάνω σου το παρελθόν σαν νεκρό πουλί.. Ασ'το να φύγει...
Κανείς δεν μπορεί να γιατρέψει τις πληγές της ζωής.Έγιναν πριν καν το πάρουμε είδηση και στη συνέχεια σε κάνουν να κάνεις πράγματα σε όλη σου τη ζωή , ώσπου τελικά αυτά μπαίνουν συνεχώς ανάμεσα σε σένα και σε αυτό που θα'θελες να γίνεις. Και με τον τρόπο αυτό χάνεις τον εαυτό σου για πάντα.

Απόσπασμα από το βιβλίο" Να ζεις , να αγαπάς  και να μαθαίνεις"
Λεό Μπουσκάλια

Πανεύκολο και νόστιμο για μικρούς και μεγάλους...

Παπαρδέλες με μπρόκολο και παριζάκι

ΥΛΙΚΑ

400 γρ. μπρόκολο κομμένο σε μικρά μπουκετάκια
12 φέτες παριζάκι
Μισό κιλό παπαρδέλες
Μαϊντανό
σκόρδο
ελαιόλαδο 6κ.σ
ξίδι 2 κ.σ
μουστάρδα
αλάτι
πιπέρι
τυρί τριμμένο για το σερβίρισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βράζετε το μπρόκολο να μαλακώσει αλλά να κρατήσει το χρώμα του.Στραγγίζετε και προσθέτετε το μαϊντανό
Χτυπάτε στο μπλέντερ το λάδι το ξίδι τη μουστάρδα το σκόρδο και το αλατοπίπερο
Περιχύνετε με αυτή τη σάλτσα το μπρόκολο
Βράζετε τις παπαρδέλες και στραγγίζετε
Τα ρίχνετε στο μπολ με τη σάλτσα και το μπρόκολο καυτά και προσθέτετε τις φέτες παριζακι.
Ανακατεύετε και σερβίρετε με τριμμένο τυρί

Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι....

....Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους.

Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων.

Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους παλιάτσους.

Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή.

Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε με το χάλι των ποδιών τους.

Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης, γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα.

Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι.

Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ πια να φοράω κατάσαρκα το βλέμμα των ανθρώπων...

Αλκυόνη Παπαδάκη

Έτσι είναι όμορφο να αντιμετωπίζουμε τις φιλίες μας, τις ανθρώπινες σχέσεις....Καλημέρα...

....Πρέπει να δυναμώνουμε ,να υπερασπιζόμαστε ,να προστατεύουμε ,να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον..Πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον...Πρέπει να σηκώνουμε ο ένας τα βάρη του άλλου...Πρέπει να χαιρόμαστε μαζί,να πενθούμε μαζί...

Τζον Ουίνθροπ

Νοστιμότατο!!!!

ΨΑΡΙ ΦΕΤΑ ΑΛΑ ΣΠΕΤΣΙΩΤΑ

ΥΛΙΚΑ

1 κιλό συναγρίδα  φιλέτο
1 κ.σ αλεύρι
1 κρεμμύδι ξερό κομμένο σε φέτες
3 σκελίδες σκόρδο
700 γρ ντομάτες
1/2 φλυτζάνι λευκό κρασί
μαϊντανός
αλάτι 
πιπέρι
ελαιόλαδο
χυμός από ένα λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πλένετε τα φιλέτα του ψαριού τα στεγνώνετε καλά. Τα βάζετε σε πιατέλα  τα τρίβετε με το χυμό λεμονιού και αλατοπιπερώνετε.Τις τοποθετείτε σε ένα ταψί περιχύνετε μα λάδι, πασπαλίζετε με λίγο αλεύρι και τα αφήνετε να σταθούν για 1 ώρα.
Ξεφλουδίζετε τις ντομάτες αφαιρείτε τους σπόρους και τις ψιλοκόβετε.
Σε μια κατσαρόλα βάζετε λίγο λάδι και σοτάρεται ελαφρά το κρεμμύδι ,το σκόρδο. 
Προσθέτετε τις ντομάτες ,το κρασί, το μαϊντανό και σιγοβράζετε να δέσει η σάλτσα και περιχύνετε με αυτή το ψάρι.
Ψήνετε στους 180 βαθμούς για 1 ώρα περίπου.

Ένα θαυμάσιο βιβλίο...

Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ

ΣΚΟΤ ΠΕΚ

Η αντιμετώπιση και η λύση ψυχολογικών μας προβλημάτων είναι μια επώδυνη διαδικασία, που οι περισσότεροι από μας προσπαθούμε να την αποφύγουμε. Η αποφυγή όμως αυτή καταλήγει σε μεγαλύτερη οδύνη και σε ανικανότητα για πνευματική και διανοητική ανάπτυξη. Βασιζόμενος στην τεράστια επαγγελματική του πείρα, ο ψυχίατρος Δρ. Σκοτ Πεκ μας υποδεικνύει τον δρόμο που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε για να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα προβλήματά μας με τη λιγότερο επώδυνη διαδικασία, και συγχρόνως να φτάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο αυτογνωσίας. Ο Δρ. Πεκ ασχολείται ιδιαίτερα με τη φύση της αγάπης στις ανθρώπινες σχέσεις: πώς να αναγνωρίζουμε την πραγματική αρμονία, πώς να διακρίνουμε την εξάρτηση από την αγάπη, πώς να αποκτήσουμε ατομικότητα, πώς να ευαισθητοποιηθούμε ως γονείς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πάμε για ουζάκι στον Ταύρο...

Κοχύλι

 Ειρήνης 17 και Ελένης 32 
Ταύρος
 Τηλ:21 0346 1081





Σαρακοστή κι έτσι σας προτείνουμε 
μια ζεστή ψαροταβέρνα με καλομαγειρεμένους μεζέδες και φρέσκα ψάρια...Μην χάσετε τις γαρίδες σαγανάκι και τις ψητές σαρδέλες..

Στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει....Χαλίλ Γκιμπράν

...Ας έχουμε τη σοφία να χαιρόμαστε τις στιγμές..εκείνες τις μικρές όμορφες στιγμές...εκείνες που συνήθως δεν τους πολυδίνουμε σημασία...κι όμως είναι εκείνες που έβαλαν ένα χαμόγελο στα χείλη μας ...είναι εκείνες που έθρεψαν αθόρυβα το μυαλό μας...είναι εκείνες που αποφόρτισαν την ψυχή μας...Ας νιώσουμε ευλογημένοι, ευτυχείς κι ευγνώμονες
γι' αυτές τις στιγμές που μοιραστήκαμε με ένα φίλο...γι' αυτές τις στιγμές που αγκαλιές  μας έκλεισαν μέσα τους...για κείνες τις στιγμές που μας συνεπήρε ένα καλό βιβλίο...
Και κυρίως γι αυτή τη στιγμή σήμερα το πρωί που ανοίξαμε τα μάτια μας υγιείς....  
Καλημέρα
Άντζυ

Με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός , και πίσω από τα μάτια τους ο Θεός χαμογελάει στη γη...

......Δίνετε αλλά λίγο όταν δίνετε από τα αποκτήματά σας..Μόνο όταν δίνετε από τον εαυτό σας , δίνετε πραγματικά....Υπάρχουν αυτοί που δίνουν λίγα από τα πολλά που  έχουν και τα δίνουν για αναγνώριση...κι αυτή τους η κρυφή επιθυμία κάνει τα δώρα τους μισερά.....Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με χαρά και η χαρά αυτή είναι η ανταμοιβή τους...Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με πόνο και ο πόνος αυτός είναι το βάφτισμά τους...
Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν και δε νιώθουν πόνο στο δόσιμο, ούτε γυρεύουν χαρά, κι ούτε σκέφτονται την αρετή....Αυτοί δίνουν όπως η μυρτιά στο λιβάδι αναδίνει το άρωμά της στο διάστημα...
Με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός , και πίσω από τα μάτια τους ο Θεός χαμογελάει στη γη...

Απόσπασμα από τον Προφήτη
Χαλίλ Γκιμπράν

Κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο..τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας..

...Κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ' ένα κι ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή.

Κάπου μακριά, σε πράσινες κοιλάδες κάποιοι υγιείς άνθρωποι καλλιεργούσαν σταφύλια και πάταγαν το κρασί για να μπορούν σε διάφορα μέρη του κόσμου, πολύ μακριά απ' αυτούς, μερικοί απογοητευμένοι και σιωπηλοί αστοί, οι αμήχανοι λύκοι της στέπας, να βρίσκουν λίγο κουράγιο και λίγο κέφι μέσα στα ποτήρια τους. Ποιος θυμόταν εκείνο το μικρό λυγερόκορμο κυπαρίσσι ψηλά στο βουνό πάνω απ' το Γκούμπιο, που μια κατολίσθηση το 'χε τσακίσει στη μέση, κι' όμως αυτό κρατήθηκε στη ζωή κι έβγαλε έναν καινούργιο βλαστό? Ποιος δικαίωνε την εργατική νοικοκυρά του πρώτου ορόφου και την πεντακάθαρη αροκάρια της? Ποιος διάβαζε τις νύχτες πάνω απ' το Ρήνο τα συννεφογραψίματα της ομίχλης? 

Απόσπασμα από το Λύκο της στέπας 

Έρμαν Έσσε

Ένα ακόμη θαυμάσιο βιβλίο...

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ 
ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

Δημήτρης Μπουραντάς

Το να είμαστε αποτελεσματικοί σε ό,τι κάνουμε είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη προσωπική και επαγγελματική ζωή, αφού πρακτικά αυτό σημαίνει να επιτυγχάνουμε τους στόχους μας και τα επιθυμητά αποτελέσματα με τον καλύτερο τρόπο και τις μικρότερες θυσίες. Από τα λόγια των μεγάλων φιλοσόφων μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμες αρχές για να κάνουμε σωστές επιλογές και να τις υλοποιούμε αποτελεσματικά, ώστε να επιτυγχάνουμε αυτά που θέλουμε σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας. Το βιβλίο αυτό συνδυάζει τα διδάγματα της φιλοσοφίας με την επιστήμη, τις μεθόδους και τις τεχνικές του προσωπικού μάνατζμεντ και της αυτο-ηγεσίας και συμβάλλει ουσιαστικά στην προσωπική και επαγγελματική αποτελεσματικότητα. Έτσι αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για τη βελτίωση του τρόπου σκέψης, των ικανοτήτων, των προσωπικών χαρακτηριστικών, των συναισθημάτων και των συμπεριφορών, που είναι απαραίτητοι παράγοντες για να επιτυγχάνουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα και να ζούμε όσο γίνεται καλύτερα.

Μην καταβάλλεστε...όσο άσχημα κι αν δείχνουν σήμερα τα πράγματα...Αγωνιστείτε να τα αλλάξετε..Καλημέρα...

....Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θά' χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο...

Οδυσσέας Ελύτης

Υγειινοί νηστίσιμοι ρεβιθοκεφτέδες....

• Ρεβυθοκεφτέδες στο φούρνο 
• 
  
• ΥΛΙΚΑ
• 1/2 κιλό ρεβύθια
• 300 γρ ψιχα μπαγατικου ψωμιου βρεγμενη
• 2 κρεμμύδια
• 1 σκόρδο
• λίγο μαϊντανό
• λίγο νεράκι
• αλάτι
• πιπέρι
• ΕΚΤΕΛΕΣΗ
• Βάζουμε τα ρεβύθια από το βράδυ στο νερό.
• Αλέθουμε στο μούλτι τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τα ρεβύθια και λίγο νεράκι.
• Μεταφέρουμε σε ένα μπολ και προσθέτουμε το ψωμι το μαϊντανό ψιλικομμένο ,  το αλάτι και το πιπέρι 
• Ανακατεύουμε καλά και το αφήνουμε 5- 10 λεπτάκια.
• Πλάθουμε όπως τα μπιφτέκια (πλακουτσωτά) και μεταφέρουμε στο ταψί.
• Τα αλείφουμε με λίγο λάδι και ψήνουμε σε στο γκριλ στους 200 βαθμούς για περίπου 20-30 λεπτά. (μόλις πάρουν χρώμα τα γυρνάμε προσεκτικά!)
• 
  
• 
  

Για κείνους που φυτοζωούν...για κείνες τις νεκροζώντανες προσωπικότητες τους δειλούς και πραγματικά αξιολύπητους αυτής της ζωής..

........Η ήττα έρχεται όταν δεν καταφέρνουμε κάτι που το επιθυμούμε πολύ...Η ήττα είναι για εκείνους που αν και φοβούνται , ζουν τη ζωή τους με ενθουσιασμό και πίστη...Η ήττα είναι για τους  γενναίους, μόνο αυτοί έχουν την τιμή να χάνουν και τη χαρά του να κερδίζουν...Δεν βρίσκομαι εδώ για να σας πω ότι η ήττα είναι μέρος της ζωής....Αυτό το ξέρουμε όλοι.....
 Μόνο οι ηττημένοι γνωρίζουν τι είναι αγάπη. Γιατί στο βασίλειο της αγάπης δίνουμε τις πρώτες μας μάχες και συνήθως χάνουμε...Βρίσκομαι εδώ για να σας πω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ηττήθηκαν ποτέ....είναι αυτοί που δεν έδωσαν ποτέ τους μάχη...Κατάφεραν να αποφύγουν τις ουλές, τις ταπεινώσεις, το αίσθημα της εγκατάληψης και τις στιγμές που οι πολεμιστές αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του Θεού..
Αυτοί μπορούν να πουν με περηφάνεια"δεν έχασα ποτέ μου μάχη"
Δεν μπορούν όμως και να πουν "κέρδισα μια μάχη"
Αυτό ωστόσο δεν τους ενδιαφέρει. Ζουν σε ένα σύμπαν όπου πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει, κλείνουν τα μάτια στην αδικία και στον πόνο, νιώθουν ασφαλείς επειδή δεν είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν όσοι παίρνουν το ρίσκο να υπερβούν τα όριά τους. Ποτέ τους δεν άκουσαν Αντίο ούτε είπαν Γύρισα...δεν αγκαλιάστηκαν με ενθουσιασμό γιατι ξαναβρέθηκαν με αυτόν που είχαν χάσει...
Αλοίμονο σε αυτούς που δεν ηττήθηκαν ποτέ!!!Δεν θα υπάρξουν ποτέ στους νικητές της ζωής...

Απόσπασμα από το χειρόγραφο της Ακρα
PAULO COELHO

Ακόμα μια πρότασή μου για σας....

Nα έχεις ή να είσαι
 Έριχ Φρομ
Εκδόσεις Διόπτρα


Ένα από τα πιο κλασικά έργα φιλοσοφίας όλων των εποχών.
Ο Έριχ Φρομ σε αυτό το υπέροχο βιβλίο εξηγεί πώς οι δύο τρόποι ύπαρξης, το «να έχεις» ή «να είσαι», παλεύουν για το πνεύμα της ανθρωπότητας. Ο τρόπος ύπαρξης στη βάση του «έχειν» οδηγεί τον άνθρωπο σε έναν απέραντο εγωισμό, σε μια διαρκή ανησυχία μην τυχόν και χάσει ό,τι έχει ή ό,τι ψευδώς νομίζει ότι κατέχει.
Από την άλλη, ο άνθρωπος που ζει για να «είναι», είναι ανεξάρτητος, ελεύθερος, δημιουργικός, του αρέσει να εξελίσσεται, και για αυτόν η αγάπη είναι μια δυναμική κατάσταση ύπαρξης. 
Στο βιβλίο Να έχεις ή Να είσαι;, ο Έριχ Φρομ με δεξιότητα αναλύει τις σκέψεις του ωθώντας την ανθρωπότητα σε μια ψυχολογική 
επανάσταση: να αντισταθμίσουμε την κενή ζωή που απορρέει από το «έχειν» με μια γεμάτη νόημα ζωή που απορρέει από το «είναι».

Μια ηλιόλουστη Δευτέρα ξεκίνησε...Ας αρχίσουμε κι εμείς με δύναμη ,χαμόγελο και αγάπη για τον εαυτό μας και τους γύρω μας...

Ο Johnny Depp είχε πει ότι υπάρχουν τέσσερις ερωτήσεις σε σχέση με τις αξίες της ζωής.
Τι είναι ιερό; 
Από τι είναι φτιαγμένη η ψυχή; 
Για τι αξίζει να ζεις και
 για τι αξίζει να πεθάνεις; 
Η απάντηση σε όλα είναι η ίδια. Μόνο η αγάπη.