....Οι μέρες φεύγουν, ο χρόνος τρέχει...οι περισσότεροι απασχολημένοι με τις υποχρεώσεις ,τη δουλειά ,την εξασφάλιση του ζειν χάσαμε προ πολλού το ευ ζειν...τόσο απασχολημένοι που πείσαμε τον εαυτό μας ότι αυτό είναι αρκετό..και ο χρόνος τρέχει κι εκεί που ήμασταν 25 γίναμε 45,55,65..Η ζωή έφυγε κι εμείς ζήσαμε πάντα υποδειγματικά, εκπληρώνοντας όνειρα κι επιθυμίες άλλων, προσπαθώντας να βολέψουμε τα όνειρά μας στους στόχους άλλων,αναλώσαμε τους εαυτούς μας σε ανθρώπους που ρούφηξαν ότι αγνό και καθαρό είχαμε μέσα μας, χάσαμε χρόνο, χάσαμε μέρος της καρδιάς, του μυαλού της ψυχής μας ,γιατί δεν εκτιμήσαμε σωστά τον εαυτό μας..γιατί δεν βάλαμε όρια όταν μας υποτιμούσαν, γιατί σχεδόν υπνωτισμένοι φτάσαμε να αμφισβητούμε την αξία μας, γιατί ξεχάσαμε τη μοναδικότητά μας ,γιατί δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι όπως σε θρόνο τοποθετούμε τους αγαπημένους μας, σε θρόνο έπρεπε να είχαμε κυρίως τοποθετήσει τον εαυτό μας...κι έρχεται εκείνη η στιγμή που ρίχνεις μια ματιά πίσω και αναρωτιέσαι αν είσαι εσύ που υπέβαλλες σε τέτοια μαρτύρια, σε τέτοια δυστυχία και σκλαβιά τον εαυτό σου..γιατί εσύ τον έβαλες...κανείς δεν μπορεί να σε παραμυθιάσει αν δεν το επιτρέψεις..κανείς δεν θα σε εκμεταλλευτεί αν δεν τον αφήσεις, κανείς δεν θα σε κομματιάσει αν δεν του δώσεις μαχαίρι..
'Οσο πιο γρήγορα τιμήσουμε την μοναδικότητα που ο καθένας μας φέρει, όσο πιο γρήγορα απαιτήσουμε αυτά που επιθυμούμε,όσο πιο γρήγορα απαιτήσουμε από τη ζωή τα όνειρά μας τόσο καλύτερα για μας..Κι αν, λέω αν, κάποιοι αργήσατε...σας λέω μη διστάζετε..ποτέ δεν είναι αργά όσο είστε υγιείς και ζήτε...
Σκόρπιες σκέψεις
Άντζυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου